جزئیاتی درباره حریم تئاتر شهر/اجرای ١١٠ نمایش از خرداد ١۴٠١ ﺗﺎﮐﻨﻮن
تاریخ انتشار: ۲۷ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۶۶۸۴۹
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، یکم خرداد ماه سال ۱۴۰۱ محمدجواد طاهری با حکم کاظم نظری مدیرکل هنر‌های نمایشی به سمت مدیریت مجموعه تئاتر شهر منصوب شد. از آن دوره تاکنون نقد‌های زیادی در ارتباط با نحوه عملکرد طاهری در تئاتر شهر از سوی رسانه‌ها مطرح شده است، برخی اتفاقات مثبت زیادی از جمله کلنگ زنی حریم مجموعه تئاتر شهر در دوره مدیریت طاهری رخ داده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آنا: اوﻟﯿﻦ سوال درباره ﻋﻤﻠﯿﺎتﻫﺎیﻋﻤﺮاﻧﯽ در ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ تئاتر شهر اﺳـﺖ، ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ اﻧﺠﺎم ﺷـﺪه و قسمت‌هایی ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﺳـﺖ، ﻣﺎﻧﻨﺪ راﻫﺮوی زﯾﺮزﻣﯿﻦ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﺷـﺪه و ﻣﺸـﮑﻞ ﺑﻮی ﻧﺎﻣﻄﺒﻮع ﺑﮏ اﺳـﺘﯿﺞ ﺳـﺎﻟﻦ ﺳـﺎﯾﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ.
طاهری: وضـﻌﯿﺖ ﺧﺮاﺑﯽ راﻫﺮوﻫﺎی ﭘﺎﯾﯿﻦ اوﻟﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪام را ﺟﻠﺐ کرد و ﺑﺮای اﻧﺠـﺎم اﯾﻦﮐـﺎر از ﻣﻌـﺎوﻧـﺖ ﻋﻤﺮاﻧﯽ وزارت خانه پیگیری را آغاز کردیم و ﺗﻮاﻧﺴــــﺘﯿﻢ ﺑﻮدﺟـﻪ ﻣﺤﺪودی را اﺧﺘﺼــﺎص ﺑﺪﻫﯿﻢ ﮐﻪ آن ﻫﻢ ﻓﺎز ﺑﻨﺪی ﮐﺮدﻧﺪ و دوﻣﯽ ﺳـﺮوﯾﺲﻫﺎی ﺑﻬﺪاﺷــﺘﯽ ﺳـﺎﻟﻦ اﺻـﻠﯽ تئاترشهر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﺎﺳـﻔﺎﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ وﺿـﻌﯿﺖ ﻧﺎﻣﺴـﺎﻋﺪی را داﺷـﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ دو ﻣﻘﻮﻟﻪ در اوﻟوﯿـﺖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓـﺖ، ﺑﺮ ﺣﺴـﺐ ﺑﻮدﺟﻪای ﻣﺤـﺪود ﮐـﻪ ﺳـﺎﻻﻧـﻪ وزارﺗﺨﺎﻧـﻪ ﺑﺮای ﻣﺠﻤﻮﻋـﻪ تئاترشهر ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﺎ ﻓﺎز ﺑﻨﺪی ﮐﺮدﯾﻢ.
به هر حال از ﻋﻤﺮ اﯾﻦ ﺑﻨـﺎ ﭘﻨﺠـﺎه و ﯾـﮏ ﺳــﺎل ﻣﯽﮔﺬرد و ﻗﻄﻌﺎ اﺳـﺘﻬﻼک زﯾﺎدی دارد و ﻣﺴــﺌﻮﻟﯿﻦ ﭼﻪ وزارﺗﺨﺎﻧﻪ و چه ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و ﺑﻮدﺟﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ وﯾﮋهﺗﺮی داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﻨﺪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﻣجموعه ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﯿﺸـﺘﺮی ﺧﻮدش را ﺑﻪ روز ﮐﻨﺪ. ﻓﺎرغ از دوﻟﺖﻫﺎ ﺳـﯿﺴـﺘﻢ ﮐﺎری ﮐﻪ در ﮐﺎر اداری وﺟﻮد دارد ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﭘﯿﮕﯿﺮی اﺳـﺖ، ﯾﮏ ﻣﺪﯾﺮ ﺑﺎﯾﺪ دﻏﺪﻏﻪاش ﺑﺎﺷـﺪ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ اﻓﺮاد ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬار در ﺗﺨﺼـﯿﺺ ﺑﻮدﺟﻪ ارﺗﺒـﺎط بگیرد. ﭘﯿﮕﯿﺮی ﻣﺪﯾﺮ در ﻫﺮ ﺑﺨﺶ ﻻزم اﺳـﺖ ﺑﺮای ﭘﯿﺸـﺒﺮد ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﺷـﻮد. ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴـﺘﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ اﯾﻦ ﭘﯿﮕﯿﺮی ﺑﺮای تئاتر ﮐﺸــﻮر اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷـﺪ ﻣﺎ اﻻن ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﻮدﺟﻪ ﻣﺤﺪود و ﻧﺎﭼﯿﺰ ﺑﺮای تئاتر ﻣﻮاﺟـﻪ ﻧﺒﻮدﯾﻢ.
آنا: در ﻣﻮرد ﻧﻤﺎﯾﺶﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺳـﻄﺢ ﺗﻤﺎﺷـﺎگر ﻓﺮﻫﯿﺨﺘﻪ نیست ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ در ﺳـﺎل ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﭼﻨﺪ اﺟﺮا از اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ در تئاترشهر داﺷـﺘﯿﻢ، اﺟﺮاﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻢ از ﺟﻨﺒﻪ ﮔﯿﺸـﻪ و ﻫﻢ ﻣﺤﺘﻮا و ارزش ﻫﻨﺮی ﺷـﮑﺴـﺖ ﺧﻮرده اﺳـﺖ، ﺷـﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻋﺘﻘﺎد دارﯾﺪ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﺶﻫﺎ اﺟﺮا ﺷـﺪ؟ آﯾﺎ ﻓﺸـﺎری از ارﮔﺎن و ﯾﺎ ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺎﺻـﯽ ﺑﻮد ﯾﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻮد؟
طاهری: از ﺧﺮداد ١۴٠١ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ١١٠ اﺟﺮا در تئاترشهر داﺷـﺘﻪاﯾﻢ، ﻗﻄﻌﺎً ﺗﻌﺪادی از اﯾﻨﻬﺎ اﯾﺪه‌آل ﻧﯿﺴـﺖ، آﺳـﯿﺐ ﺷـﻨﺎﺳـﯽ آن ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﻣﻦ ﻧﯿﺴـﺖ وﻟﯽ ﺗﻤﺎﺷـﺎﮔﺮی ﮐﻪ ﺳﻠﯿﻘﻪاش ﺑﻪ ﺳﻄﺢ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ و ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ تئاتری را روی ﺻﺤﻨﻪ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﺳـﻄﺤﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﯽﭘﺮدازد و ﻧﻤﯽﺧﻮاﻫﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ اﯾﻦ آﺳـﯿﺐ ﺑﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﺟﻮان ﻫﻢ ﺳـﺮاﯾت ﮐﺮده اﺳﺖ و اﯾﻦ ﺳﻄﺤﯽ ﻧﮕﺮی در تئاتر ﻫﻢ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ.
آنا: ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﯾک ﺴﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ در تئاتر شهر تئاتر ﻓﺮﻣﺎﯾﺸﯽ ﻧﺪاﺷﺘﯿﺪ؟
طاهری: اﻧﺼـﺎف را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ، ﺳـﻔﺎرش ﺷـﺪه اﺳـﺖ وﻟﯽ اﺻـﺮار ﺑﺮ اﻧﺠﺎم ﻧﺒﻮد، ﻣﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮده‌ام و ﻫﻤﮑﺎری ﻫﻢ ﺷـﺪه اﺳـﺖ، ﻣﺨﺼـﻮﺻﺎً اﯾﻦ ﻫﻤﮑﺎری از ﺳـﻮی ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻫﻨﺮی، دﮐﺘﺮ ﺳـﺎﻻری انجام شده، ﭼﻮن ﻣﻌﺘﻘﺪم تئاترشهر ﻣﺤﻞ اﺟﺮای ﺣﺮﻓﻪای ﮐﺸـﻮر اﺳــﺖ و ﺣﺮﻓﻪایﺗﺮﯾﻦ اﻓﺮاد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ. وﻟﯽ اﯾﻦ روزﻫﺎ ﺷـﺎﻫﺪ ﮔﺴـﺴـﺖﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴـﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺠﺎﻟﯽ ﺑﺮای اﻓﺮادی ﮐﻪ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺣﺮﻓﻪای ﺷﺪن ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ، اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ.
آنا: اﻣﺎ ﺷﻤﺎ در ﻫﻤﯿﻦ ﻓﻀﺎی ﻏﯿﺮﺣﺮﻓﻪای ﺟﺸﻨﻮاره ﻫﻢآﻏﺎز را ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮده‌اﯾﺪ.
طاهری: ﻣﺎ اﮔﺮ ﻧﮕﺮان آﯾﻨﺪه تئاتر ﺑﺎﺷــﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻀــﺎﯾﯽ را اﯾﺠﺎد ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺟﻮاﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﺳــﺘﻌﺪاد دارﻧﺪ، ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﺮﻓﻪای روی ﺻـــﺤﻨﻪ ﺑﺒﺮﻧﺪ وﻟﯽ اﯾﻦ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﺮای آن اﺳـــﺖ ﮐﻪ ﮐﺎرﮔﺮداﻧﺎﻧﯽ ﺧﻮش آﺗﯿﻪ ﺑﺮای ﻓﺮدای تئاتر ﮐﺸـــﻮر ﺳـــﺎﺧﺘﻪ ﺷـــﻮﻧﺪ ﭘﺲ از ﻣﯿﺎن ١٨٠ ﻃﺮح ﭘﯿﺸـــﻨﻬﺎدی ۵۵ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺎزﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽرﺳـﺪ و ٢٠ اﺛﺮ ﺑﻪ ﺟﺸـﻨﻮاره راه ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ و ١۴ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﺮای اﺟﺮا در ﻧﯿﻤﺴـﺎل اول در تئاترشهر اﺟﺮای ﻣﺤﺪود ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷـﺖ، ﺷـﺎﯾﺪ از اﯾﻦ ﮔﺮوه دو ﯾﺎ ﺳـﻪ ﮐﺎرﮔﺮدان ﺑﺮای آﯾﻨﺪه تئاتر ﮐﺸـﻮر ﮐﺸـﻒ ﺷـﻮﻧﺪ. اﯾﻦ ﻓﺮصت ﺑﺎﯾﺪ داده ﺷـﻮد و ﺟﺸـﻨﻮاره ﻫﻢ آﻏﺎز ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻮد.
آنا: اﮔﺮ ﺟﺸﻨﻮاره داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﺷﺪ ، ﻧﯿﺎزی ﺑﻪ ﺟﺸﻨﻮاره ﻫﻢ آﻏﺎز ﺑﻮد؟
طاهری: ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻧﯿﺎز ﻧﺒﻮد، ﺟﺸﻨﻮاره داﻧﺸﺠﻮﯾﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﺷﺪ و ﺑﺎﯾﺪ اﻓﺴﻮس ﺧﻮرد و اﯾﻦ ﺑﺎر ﺷـﺎﯾﺪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ دوش ﻣﺎ ﻣﯽاﻓﺘﺎد وﻟﯽ اﺣﺴــﺎس ﺧﻼﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺮدﯾﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﭘﺮ ﻣﯽﺷـﺪ و اﻣﯿﺪوارم فرصت ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻮاﻧﺎن داده شود تا این خلا کمی پر شود.
آنا: ﻣﻮﺿـﻮع ﻣﻬﻢ دﯾﮕﺮ، ﻣﺴـﺌﻠﻪ ﺣﺮﯾﻢ تئاترشهر اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻘﺪان زﯾﺎدی دارد، ﺧﯿﻠﯽ از ﻧﻘﺪﻫﺎ ﭘﯿﺮاﻣﻮن اﯾﻦ ﻣﻮﺿـﻮع اﺳـﺖ ﮐﻪ از ورود ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺧﻮاﻫﺪ ﺷـﺪ و ﯾﺎ ﻓﺎﺻـﻠﻪای ﺑﯿﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان و ﻣﺨﺎﻃﺒﯿﻦ و تئاتر شهر اﯾﺠﺎد ﺷـﻮد، ﮔﺮوﻫﯽ دﯾﮕﺮ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ اﻣﺮی ﺳـﯿﺎﺳـﯽ اﺳـﺖ، ﺣﺎﻻ ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﺳـﺎزه ﮐﺎرﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻫﻢ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﺳـﺨﺖ ﺷـﺪه اﺳـﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ورودی ﺑﺮای ﺻﺤﻦ تئاترشهر ﺗﻌﺒﯿﻪ ﺷﺪه و از ﺳﻮﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن را ﭘﺸﺖ ﺧﻮد ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده اﺳﺖ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺷﻔﺎف ﺳﺎزی اﺳﺖ.
طاهری:ﻫﯿﭻ ﻣﺤﺪودﯾﺘﯽ ﺑﺮای ﺣﻀــﻮر ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان در ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ تئاترشهر ﻧﯿﺴــﺖ، در ﻃﺮح ﻧﻬﺎﯾﯽ ﭘﻨﺞ ورودی ﻃﺮاﺣﯽ ﺷــﺪه اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻣﺤـﺪودﯾﺘﯽ ﺑﺮای ورود و ﺧﺮوج اﻓﺮاد ﻧﯿﺴـﺖ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﻃﺮح در ﺣﯿﺎط تئاترشهر ﻓﻀـﺎی ﭘﺎﺗﻮﻗﯽ درﺳـﺖ دﯾﺪه‌اﯾﻢ و اﻓﺮاد ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻋﻀـﻮﯾﺖ در ﺑﺎﺷـﮕﺎه تئاترشهر از اﯾﻦ ﻓﻀﺎ اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪ، ﺗﻤﺎﺷـﺎﮔﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﻠﯿﺖ و ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﺑﻖ ﮐﻪ وارد ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ وارد ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺷﻮﻧﺪ.
اوﻟﯿﻦ دﺳـﺘﺎورد ﺣﺮﯾﻢ، ﺑﺤﺚ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ تئاترشهر اﺳـﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺑﺮداﺷـﺘﻪ ﺷــﺪن ﺣﻔﺎظ تئاترشهر اوﻟﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﯿﻢ اﺣﺪاث ﻣﺘﺮو در ﺣﺮﯾﻢ اﺳــﺖ و ﺑﻪ ﻧﻤﺎی ﺑﺼــﺮی تئاترشهر ﺧﺪﺷــﻪ وارد ﻣﯽﮐﻨﺪ، اﮔﺮ آن ﺣﻔﺎظ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻧﻤﯽﺷـﺪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴــﺖ اﺟﺎزه ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻃﺒﻌﺎً اﺟﺎزه ﻫﻢ ﺻﺎدر ﻧﻤﯽﺷــﺪ، ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﭼﻪ ﻫﺰﯾﻨﻪای داﺷــﺖ، ﺗﺤﺼـﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از اﺣﺪاث ﻣﺘﺮو و ﻋﺪم ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽﺷـﺎن، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗـﺪرت را داﺷــــﺘﻨـﺪ وﻟﯽ آن را واﮔـﺬار ﮐﺮدﻧـﺪ، در ﻫﻤﯿﻦ ﻣـﺪت می‌بینیم ﮐـﻪ ﻫﺮ ارﮔـﺎﻧﯽ ﺑـﺪون ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺎ تئاترشهر ﺑﻪ ﺧﻮدش اﺟﺎزه ﻣﯽداد در ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﺑﻪ در اصـﻠﯽ تئاترشهر اﺳــﺘﯿﺞ ﺑﺰﻧﺪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﺟﺮا ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭼﻪ ﻣﺤﺘﻮاﯾﯽ دارد ﮐﺎری ﻧﺪارﯾﻢ، ﻣﻬﻢ اﯾﻦ اﺳـﺖ ﮐﻪ در ﺣﺮﯾﻢ تئاترشهر اﻧﺠﺎم ﺷـﺪه اﺳـﺖ.
اﯾﻦ ﻣﺒﺤﺚ ﺣﻔﻆ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ تئاترشهر اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﯿﻦ ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﻮﺿـﻮع دوم آﺳـﯿﺐﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳـﺖ، تئاترشهر ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺗﺠﻤﻊ اﻓﺮاد ﻧﺎﻫﻨﺠﺎر اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ اﻣﻨﯿﺖ این مکان ﻣﺨﺘﻞ ﺷﻮد و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﺑﺪون ﻧﮕﺮاﻧﯽ از ﺣﻀﻮر اﻓﺮادی ﮐﻪ اﯾﺠﺎد درﮔﯿﺮی ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺼــﺮف ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و ﻏﯿﺮه دارﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎی تئاتر ﺑﯿﺎﯾﺪ، ﺷــﺎﻫﺪ ﺣﻀـﻮر کارتن‌خواب‌ها و آﺳـﯿﺐ ﺑﻪ ﺳـﺎﺧﺘﻤﺎن تئاترشهر، از آﺗﺶ اﻓﺮوزی ﺗﺎ دزدﯾﺪن ﮐﺎﺷـﯽ و دﺳـﺘﮕﯿﺮه، ﺑﻮدﯾﻢ و ﺣﻀـﻮر دﺳـﺘﻔﺮوﺷـﺎن ﮐﻪ در ﺣﺎل ﭘﯿﺸـﺮوی ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺘﯽ داﺧﻞ ﺣﯿﺎط ﺗﺄﺗﺮﺷﻬﺮ ﺑﺴﺎط ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، آﯾﺎ اﯾﻨﻬﺎ را ﻧﺪﯾﺪیم ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﻌﺘﺮﺿﯿﻢ؟ ﻃﺮح ﻫﻢ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘـﻪ از ﻣﻌﻤـﺎری ﺧﻮد ﺑﻨـﺎ و ﻣﻌﻤـﺎری اﯾﺮاﻧﯽ اﺳــــﺖ و ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐـﻪ ﺑﻌـﺪﻫـﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ از اﯾﻦ ﻃﺮح دﻓﺎع ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﯾﮑﯽ از ﺷــﻠﻮﻏ ﺘﺮﯾﻦ ﭼﻬﺎرراهﻫﺎی ﮐﺸــﻮر ﺗﻮاﻧﺴـﺘﯿﻢ ﯾﮏ ﻣﮑﺎن را ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﯿﻢ.
آنا:ﺳـﺎل ﮔﺬﺷـﺘﻪ، اﺟﺮاﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺳـﺎﻟﻦﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮای اﺟﺮای ﻣﺠﺪد ﺑﻪ تئاترشهر آﻣﺪﻧﺪ و اﯾﻦ در ﺣﺎﻟﯽ اﺳــﺖ ﮐﻪ تئاترشهر ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﻣﻮﻟﺪ ﺑﻮده و ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ تئاتری در اﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽﺷـﺪ ﺑﺮای اﺟﺮای دوم ﺑﻪ ﺳـﺎﻟﻦﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﻣﯽرﻓﺖ، آﯾﺎ اﯾﻦ روﻧﺪ در ﺳـﺎل آﯾﻨﺪه ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؟
آنا: اﻣﯿﺪوارم ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﭘﺎرﺳـﺎل روﯾﮑﺮد ﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻧﯿﻤﺴﺎل ﮔﺬﺷـﺘﻪاش و ﻓﺎﺻـﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺨﺎﻃﺐ از تئاتر ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ در تئاترشهر ﻣﺨﺎﻃﺐ و ﮔﺮوهﻫﺎی تئاتری را آﺷـﺘﯽ ﺑﺪﻫﯿﻢ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺳـﯿﺎﺳـﺘﻢ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺷـﺪ ﮐﻪ آﺛﺎر ﻣﻮﻓﻖ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ آن را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﺳـﺖ را دﻋﻮت ﮐﻨﻢ ﺑﺮای اﺟﺮا در تئاترشهر و اﯾﻦ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد و ﭼﺮخ تئاتر دوﺑﺎره ﺑﻪ ﮔﺮدش درآﻣﺪ و دوﺑﺎره ﺷـﺎﻫﺪ ﺗﻘﺎﺿـﺎی ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﺑﺮای اﺟﺮا ﺑﻮدﯾﻢ، از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪم تئاتر ﺑﺪون ﺗﻤﺎﺷـﺎﮔﺮ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪارد، در ﺳـﺎل ﺟﺪﯾﺪ آﺛﺎری ﮐﻪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷــﺪه‌اﻧﺪ اﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺗﻤﺎﺷــﺎﮔﺮ ﺧﻮدﺷــﺎن را ﺑﻪ ﺳـﺎﻟﻦ ﺑﯿﺎورﻧﺪ اﻣﮑﺎن اداﻣﻪ اﺟﺮا را ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ، در ﺗﻔﺎﻫﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﺟﺪﯾﺪ تئاترشهر ﺑﺎ ﮔﺮوه ١٢ اﺟﺮا در اﺧﺘﯿﺎر ﮔﺮوه ﻣﯽﮔﺬارﯾﻢ و اﮔﺮ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ اﯾﻦ ١٢ اﺟﺮا از ۶٠ درﺻﺪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻮد، ﭘﺮﭼﻢ را ﺑﻪ ﮔﺮوه دﯾﮕﺮی واﮔﺬار ﻣﯽﮐﻨیم و در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺷـﺎﯾﺪ اﺛﺮ آﻣﺎد‌ه‌ای ﮐﻪ در ﺳـــﺎﻟﻦ دﯾﮕﺮی ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮده اﺳـﺖ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ آن اﺟﺮا ﺑﺸﻮد و ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺷــﺎﯾﺪ اﯾﻦ روزﻫﺎ ﮐﻪ اﮐﺜﺮ درآﻣﺪ ﮔﺮوهﻫﺎی تئاتر از ﮔﯿﺸﻪ اﺳﺖ ﻧﺒﺎﯾﺪ اﺟﺎزه ﺑﺪﻫﯿﻢ اﯾﻦ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﺷﻮد.
آنا: ﺑﺎ ﺗﺸـﮑﺮ از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در اﺧﺘﯿﺎر ﻣﻦ ﮔﺬاﺷـﺘﯿﺪ ﺑﺮای اﯾﻦ ﺷـﻔﺎفﺳـﺎزی، اﮔﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ.
طاهری: ﻣﺎ اﻣﺮوز ﮐﻪ دوﺑﺎره اﻗﺒﺎل ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ را ﺣﺘﯽ ﺑﻪ تئاتر ﺑﯿﺸـﺘﺮ از ﺳـﯿﻨﻤﺎ دارﯾﻢ ﻧﯿﺎز دارﯾﻢ دﺳـﺖ ﺑﻪ دﺳــﺖ ﻫﻢ ﺑﺪﻫﯿﻢ و از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺑﻪ ﻫﺪف ﺗﻮﺳــﻌﻪ تئاتر ﺑﯿﺸـﺘﺮ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮﯾﻢ.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: جواد طاهری تئاتر شهر مجموعه تئاترشهر تئاتر شهر ﺑﺮای اﺟﺮا تئاتر شهر شهر اﺳـﺖ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۶۶۸۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قصه شهرت و پایانش رنگ کهنه‌گی نمی‌گیرد/ ترس و تردیدهای یک ستاره
به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت» به نویسندگی و کارگردانی بهرام افشاری و بازی افشاری و تینو صالحی تا ۲۱ اردیبهشت ماه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است. این اثر نمایشی که در دور جدید اجراهای خود با استقبال مخاطبان روبه‌رو شده قرار است به زودی در شهر اصفهان نیز اجرا داشته باشد. محدثه واعظی پور منتقد و فعال رسانه ای یادداشتی درباره این اثر نمایشی نوشته و به ویژگی‌های نمایش افشاری که این روزها تبدیل به ستاره پولساز سینما نیز شده، پرداخته است.
در این یادداشت آمده است:
«عشق به بازیگری و دنیای سینما، دستمایه ساخت فیلم‌های مختلف و طرح روایت‌های متنوع بوده است، این عشق سودایی که بسیاری را درگیر و مهمتر از آن سرخورده کرده، موضوع اصلی نمایش «جوجه تیغی» به کارگردانی بهرام افشاری بازیگر تئاتر و سینما بود، نمایشی که بر اساس مونولوگ پیش می‌رفت و افشاری، راوی آن، زندگی شخصی و تجربه‌های خود را با قصه و خیال در هم آمیخته و داستان جوانی شهرستانی را روایت می‌کرد که عشق به بازیگری او را به تهران و پشت صحنه سینما آورده است. اواخر دهه ۹۰، وقتی «جوجه تیغی» روی صحنه رفت، افشاری بازیگر شناخته شده تئاتر بود، اما مثل امروز در سینما محبوب، مشهور و پولساز نبود. آنهایی که نمایش‌های «دیابولیک: رومئو و ژولیت» (آتیلا پسیانی) یا «پاییز» (نادر برهانی مرند) و «دن کاملیو» (کوروش نریمانی) را دیده‌اند، او را به خاطر می‌آورند. بازیگر هم‌نسل نوید محمدزاده و هوتن شکیبا که حضورشان در تئاتر، مژده تولد نسلی تازه را می‌داد. بازیگرانی مستعد که تئاتر، خانه اصلی‌شان بود اما بالاخره کشف شدند و مقابل دوربین رفتند.
افشاری، به خاطر ویژگی‌های ظاهری‌اش اغلب در نقش‌های کمدی و فضاهای طنزآمیز روی صحنه می‌رفت، صدای خوب، قدرتش در بداهه‌گویی و انعطاف بدنی‌اش کمک می‌کرد تا برای خنداندن تماشاگر، دست به هر ترفندی بزند و بازیگر شیرینِ روی صحنه باشد. اگر چه نقش جدی‌اش در «دیابولیک: رومئو و ژولیت» نشان داد می‌تواند سیمای جوان بذله‌گو و طناز را تغییر دهد.
موفقیت «جوجه تیغی» بیش از قصه ساده‌اش، به روایت صمیمی و سرراست افشاری مربوط می‌شد. او که بر متن تسلط کامل داشت، با دستی باز، شوخی می‌کرد، از تماشاگر خنده می‌گرفت و در لحظاتی، احساسات او را درگیر می‌کرد. در فاصله اجرای «جوجه تیغی» تا «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» افشاری، در سینمای ایران چند فیلم کمدی پر سر و صدا و پرفروش بازی کرده است. او در «فسیل» (کریم امینی)، تنها یک کمدین پولساز نیست، بلکه سعی کرده به شخصیت اسی، جوان آس و پاس و ساده‌دل پایین شهری، شیرینی و ملاحت بدهد. از میان انبوه بازیگران کمدی چند سال اخیر، افشاری در «فسیل» طراوتی دارد که اگر خودش مدام آن را در سینمای تجاری خرج نکند، برای تماشاگر دوست داشتنی و تازه است.
طبیعی است که سینمای کمدی، انبوهی نقش مشابه اسی به او پیشنهاد کند، اما مقاومت در برابر دستمزدهای وسوسه‌کننده عمر بازیگری افشاری را تضمین می‌کند. نکته‌ای که به نظر می‌رسد، یکی از دغدغه‌های شکل‌گیری «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» است. در این نمایش، افشاری، مانند «جوجه تیغی» خودش را نقد کرده و در معرض داوری قرار می‌دهد. این رویکرد جسورانه، هوش بازیگری را نشان می‌دهد که فردای حرفه‌اش را در وضعیت سرخوشانه امروز، نمی‌بیند. او در این نمایش، نقش بازیگری را بازی می‌کند که دوره طلایی حرفه‌اش را پشت سرگذاشته و در مسیری که طی کرده، گرفتاری‌های فراوانی داشته است. برای آنکه روایت ملال‌آور نشود، افشاری، بخشی از بار قصه را روی دوش همبازی‌اش تینو صالحی قرار داده است.
تعامل و بده بستان‌های آنها خوب از کار درآمده و ایده ارجاع به گذشته و نمایش «جوجه تیغی» تمهید مناسبی برای رفت و برگشت‌های قصه و انرژی گرفتن از آن نمایش است. «چه کسی ...» متلک‌های سیاسی و تکه‌پراکنی‌های اجتماعی بیشتری نسبت به «جوجه تیغی» دارد، اما همه جذابیت نمایش به خاطر ترسیم این بازجویی و نقد بازی قدرت نیست. «چه کسی ...» باز هم درباره بازیگری است، درباره سودایی که بر خلاف تصویر پرزرق و برق و باشکوهش، می‌تواند ویران کننده باشد و برای بهرامِ نمایش «چه کسی ...» این گونه بوده است. افشاری با پیش کشیدن پای شبکه‌های اجتماعی، نقض حریم خصوصی و مسایلی از این دست، جامعه را نقد و با بازیگرانی که سرنوشتشان، از این طریق، تغییر کرده همدلی می‌کند.
برای افشاری به شهادتِ «چه کسی ...»، دنیای بازیگری هنوز فریبنده و جذاب است. رویاهای او همچنان روی صحنه جان می‌گیرند و مهرش به مردم (مخاطبانش) را آنجا حس می‌کند. او در این نمایش، بیش از آنکه بخواهد نماد هنرمند یا بازیگر ممنوع‌الکار باشد (که هست)، شبیه خودش است، خودش را در مواجهه با ماموران نظارت کننده قرار داده و به جلسه بازجویی خودخواسته‌ای تن داده تا به تماشاگر یادآوری کند، ترس‌ها و تردیدهای یک ستاره، غیرقابل باور نیست.
«چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» درباره زوال دوران ستاره‌هاست، درباره ترس از مواجه شدن با جهانی که بازیگر، دیگر در آن شناخته شده و محبوب نیست. تصویری از مواجهه عقل و عشق و جهان پر اضطراب هنرمند، پس از افول جایگاهش. همان طور که «جوجه تیغی» می‌تواند بارها دیده شود و روایتی درباره امروز باشد، «چه کسی ...» هم این ویژگی را دارد، چرا که قصه شهرت و پایان آن رنگ تکرار و کهنه‌گی نمی‌گیرد.
کد خبر 6097465
تیراندازی، مراسم عروسی در ونایی بروجرد را به عزا تبدیل کرد